مقایسه تحول همدلی در کودکان دارای اختلالات درونی‌سازی 5 تا 11 سال

     هدف پژوهش حاضر مقایسه تحول همدلی در کودکان دارای اختلالات درونی­سازی 5 تا 11 سال و روش پژوهش توصیفی از نوع علی- مقایسه­ای بود. جامعه آماری پژوهش شامل کلیه کودکان سنین 5 تا 11 سال شهرستان تبریز می‌باشند که به این منظور 150 نفر از دختران و پسران سنین 11- 5 سال پیش‌دبستانی و دبستانی شهرستان تبریز با روش نمونه‌گیری تصادفی ساده و از مناطق پنجگانه آموزش و پرورش انتخاب شدند. بدین ترتیب پنج گروه سنی شامل گروه سنی 5 ساله، 6 ساله، 7ساله، 9 ساله و 11ساله در هرگروه سنی30 نفر (15 دختر و 15پسر) برگزیده شدند. برای جمع‌آوری داده‌ها از دو ابزار شامل پرسشنامۀ علائم مرضی کودکان و مقیاس همدلی دادس استفاده شد. همچنین برای تجزیه و تحلیل آماری داده‌ها از آزمون تحلیل واریانس یکراهه و آزمون توکی استفاده شد. نتایج پژوهش نشان داد کودکان سنین 11- 5 سال از لحاظ تحول همدلی متفاوت هستند. بطوری که آزمون توکی نشان داد که این تفاوت‌ها بین دو گروه سنی 5 و 6 سال با  گروه سنی 7، 9 و 11 سال و هم چنین بین گروه سنی 7 و 9 سال با گروه سنی 11 سال می‌باشد. از سویی کودکان 11- 5 ساله از لحاظ شدت اختلالات درونی­سازی با یکدیگر تفاوت معنی­دار دارند. نتایج آزمون توکی نشان داد که این تفاوت بین گروه سنی 5 و 6 سال با گروه‌های سنی 7 و 9 و 11 سال و گروه سنی 7 و 9 سال با گروه سنی 11 ساله می‌باشد. بنابراین با افزایش همدلی، میزان اختلالات درونی­سازی کاهش می­یابد.